Oh Oh Den Haag

Deadline

Na amper twee jaar lesgeven, studenten coachen en wegwijs maken, afstudeerders beoordelen en heel veel plezier met fijne collega’s van de Hogeschool van Amsterdam, wilde ik eigenlijk niet weg uit Amsterdam. De vacature legde ik letterlijk naast me neer, maar telkens wanneer mijn oog erop viel, begon het weer te kriebelen. Een uur voor het verstrijken van de deadline werkte ik mijn cv bij, schreef een sollicitatiebrief en liet die net binnen de termijn in de digitale brievenbus ploffen. Op hoop van zegen.

Volgende stap

Een dag of tien later volgde een uitnodiging voor een kennismakingsgesprek op de prachtige Sportcampus in het Haagse Zuiderpark. Voor zover ik nog twijfels had, verdwenen die als sneeuw voor de zon. Het hart van de sportcampus is een futuristisch gebouw met de modernste sportfaciliteiten, gebouwd op en rond de middenstip van het oude Zuiderparkstadion, waar Aadje Mansveld en die Lange van Vianen namens ADO geschiedenis schreven. Het eerste gesprek duurde een kwartier langer dan voorzien en ik ontving een uitnodiging voor de volgende stap: een presentatie van een proefles voor tweedejaars aan drie collega’s over the Future of Sports.

Droombaan

Ik stak her en der mijn licht op. De les moest niet de moeilijk zijn, maar ook niet te eenvoudig. Een Haagse docente hield me voor het vooral simpel te houden. Een gelouterde docent van de Hogeschool Utrecht zette tijdens een weekeinde in Duitsland wat puntjes op de i. Ik stak in een Duits kerkje een kaars op, want nu ik eenmaal zó dicht bij de droombaan was, mocht het niet meer misgaan. Twee dagen later was ik aan de beurt.

Ideale kandidaat

Twee dames en een heer uit respectievelijk Brazilië, Nederland en Turkije waren aangewezen als internationale beoordelaars van de verkoop van mijn les. Ze luisterden, maakten aantekeningen en stelden vragen. De nababbel met één van de drie duurde langer dan de uitleg van mijn les en het verlossende woord kwam steeds dichterbij. ‘Hoe vond je dat het ging,’ was de eerste vraag die de opleidingsmanager een week later telefonisch stelde. ‘Ik had achteraf niet het idee dat ik veel dingen anders had willen doen’, zei ik naar eer en geweten. ‘Oh gelukkig, want voor ons ben je de ideale kandidaat.’ Mijn hart maakte zo’n sprong dat de dichtstbijzijnde defibrillator in paniek raakte.

Debuut

Inmiddels heb ik mijn eerste les gegeven. Ruim vijftig internationale studenten van de minor Global Issues in International Football Management waren getuige van mijn Haagse debuut. De Engelse coördinator was noodgedwongen online aanwezig en ik trad op als gastheer, floor manager, intermediair, groepsformateur en verteller van sterke verhalen. Waar de studenten communicatie in Amsterdam een tikje verveeld naar mijn voorbeeld van een voetbalpersconferentie luisterden, hingen de sportstudenten nu aan mijn lippen. Na veel omzwervingen was ik thuisgekomen.

Belangrijkste les: volg je hart en durf de stap te zetten. Het geluk ligt vaak om de hoek.