Van werving tot alumnibeleid

‘Na mijn studie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam ben ik vanuit een uitzendbureau via verschillende banen terecht gekomen op de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten, bij de Academie voor Beeldende Vorming. Op deze toen nog kleine faculteit heb ik met alle ondersteunende diensten te maken gehad. Alles van het werven van studenten tot en met het opzetten van alumnibeleid kwam voorbij! Ik verzorgde de studentenadministratie, regelde zaken rondom stages en personeel en zat in diverse platforms AHK-breed. Ik ben er heel lang faculteitssecretaris geweest, met veranderende taken en bevoegdheden. Ook gaf ik leiding aan de studentenadministratie en receptie. Na drieëntwintig jaar besloot ik iets anders te gaan doen en heb ik één jaar als zzp’er gewerkt. Ik deed vrijwilligerswerk bij De Kids van Amsterdam-Oost, werkte parttime bij een Cultuurhuis en was zakelijk leider bij Moving Arts Projects.’

Jezelf verrassen

Toen kwam haar huidige baan in beeld. Naast haar zzp-werk als zakelijk leider startte ze voor drie dagen per week als coördinator op de hogeschool. Later combineerde ze die drie dagen coördineren bij de KABK met een dag lesgeven op het Mediacollege in Amsterdam. ‘Dat vond ik altijd al zo’n te gekke school. Ik heb de afdelingsdirecteur gevraagd of ik iets voor hen zou kunnen doen, en ben begonnen als vervangend docent Communicatie & Marketing. Later heb ik het curriculum Management Skills ontwikkeld en een jaar les gegeven aan de eerstejaars Mediamanagers. Ik wist niet dat dat lesgeven me zo natuurlijk afging – zo verras je jezelf nog eens!’

Werken in de Premier League

Nu werkt ze vier dagen per week op de afdeling Graphic Design van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag – de grootste afdeling. ‘Het lijkt wel of alles hier samenkomt. Het voelt alsof ik in de Premier League zit; alles is hier op hoog niveau. Van het onderwijs tot de organisatie erom heen. Ik geef ook Engelse les aan onze eerstejaars Koreaanse studenten. Niet alleen de taal maar juist cultuurverschillen zijn de kern van mijn lessen; communicatie, elkaar begrijpen. Taal (ook visuele taal) is cultuur, maar vooral ook identiteit. Dat geven we onze studenten graag mee.’

Altijd nieuwe ontwikkelingen

Elke werkweek ziet er anders uit. ‘In het onderwijs werk je in cycli. Door alle nieuwe ontwikkelingen op inhoud, vorm en wetgeving is het elk jaar weer anders. Als eerste aanspreekpunt van de afdeling komt er van alles voorbij.’ Haar werkzaamheden op het moment van spreken: regelzaken rondom het afstuderen, iedereen op de hoogte brengen van een brandweerbezoek, toelatingen afronden, de introducties voor het komende jaar organiseren, leerlinglijsten samenstellen, diplomateksten editen… en ook nog even een studentenreis naar IJsland organiseren voor 45 personen.

Inspirerende community

Het mooiste aan haar werk? ‘Het is een wereld op zich. Ik werk in een prachtige community voor mensen die op een belangrijk moment in hun leven staan. Inmiddels heb ik een volledige cirkel van vier studiejaren op de KABK meegemaakt; dan ben je zó trots op de afstudeerders! De sfeer is hier zeer internationaal. Ik communiceer en schrijf voornamelijk in het Engels. Studenten komen onder meer uit Frankrijk, Duitsland, Bulgarije, Rusland, Korea en Japan. Ik ben altijd weer ontroerd bij de toelatingen. Dan komen ze vanuit de hele wereld met hun portfolio. De selectie is streng. Ik herinner me nog een Russisch meisje dat de hele dag stil zat met een uitdrukkingsloos gezicht en toen ze door was… huilen huilen huilen. En dan later, bij de diploma-uitreikingen, al die ouders! Het werkveld is heel leuk en breed. Onze studenten gaan werken bij grote, gerenommeerde bureaus én komen soms weer terug, als docent. Veel van onze docenten werken deels in de beroepspraktijk en deels op de hogeschool. Ik ben heel dankbaar dat ik deel mag uitmaken van deze inspirerende community.’

Docent Voeding en Diëtetiek - Geanne Gommer

Geanne Gommer

Ook interessant

‘Logopedist en Docent Logopedie - Renske de Vries’

‘Docent Voeding en Diëtetiek - Alyanne Barkmeijer’