Goede voornemens, hoe gaat het met ze?

Van collega’s hoorde ik deze geluiden ook veel. We wensten elkaar na de jaarwisseling toe dat we deze relaxte stemming lang zouden kunnen vasthouden. Ik hoop dat jij dat gevoel hebt weten vast te houden. Zelf was ik het, eerlijk gezegd, alweer snel kwijt. En hoe komt dat nou?

Je stapt weer op de rijdende trein. Of beter gezegd: je sprint weer naar de hogesnelheidslijn toe en blijft erin zitten. En voordat je het weet, zit je weer in dat ritme. Dan merk je dat er minder tijd is voor reflectie. En minder tijd in het algemeen. Terwijl, als ik naar mijn urenplanning kijk, het toch mogelijk zou moeten zijn om het binnen de tijd af te ronden. Wat kan ik hier zelf aan doen?

Laten we elkaar niet gek maken als collega’s. 24/7 bereikbaar zijn voor je werk is niet gezond en hoeft in ons werk eigenlijk niet. We kunnen elkaar, maar ook de studenten, opvoeden met de regel: we contacten elkaar tijdens kantooruren. Daarbuiten niet. ’s Avonds en in het weekend verwachten we geen reactie van elkaar. En hoe netjes is het dan ook dat jijzelf als professional geen mails of appjes stuurt naar collega’s en studenten buiten werktijd? Via Outlook kun je mails bijvoorbeeld inplannen voor de volgende dag. Je collega of student zal dit dus ook pas de dag erop, op een normaal tijdstip, ontvangen. Dit zijn alvast enkele simpele dingen die ons kunnen helpen. En ons ook helpen om onze mentale ruimte beter te beheersen.

Op die manier is het werk – pieken daargelaten – te doen in acht uur per dag. Zo houden we tijd over voor andere zaken: sporten, zorgen voor kinderen of anderen, hobby’s, enzovoorts. Mijn goede voornemen voor de komende maand is om me hier bewuster van te zijn en er meer naar te leven.